Siyer yazıcılığının doğuşuna etki eden birçok unsur vardır. Bunların başında da Müslümanların, Resulullah’ın örnek ve model insan olma vasıflarını sonraki nesillere bir bütün olarak aktarma arzusu gelmektedir.

Siyer literatürünün, zamanla doğru orantılı olarak devamlı surette genişlediği görülmektedir. İlk risâleler, bunların cem’i, tasnif, telif ve nakil dönemlerinde siyer malzemesi hem içerik olarak, hem de kaynak olarak alabildiğince genişlemiş ve değişmiştir.

İslâm tarihçiliğinde, ekoller yerine dönemlerden veya anlayışlardan bahsetmek daha doğru olacaktır. Siyer yazıcılığını dönemlere ayırmak, siyer yazıcılığının gelişimini takip açısından faydalı olacağı gibi, râvi ve müellifleri ekollere dahil ederek, genelleştirmekten kaynaklanan yanlış anlamaların da önüne geçecek; müelliflerin her yönüyle ele alınmasına katkı sağlayacaktır.

Müslüman tarihçiler, haber nakil aracı olarak kullandıkları isnâd üzerinde, birtakım tasarruflarda bulunmuşlardır. Bunların başında ise, telfîk yöntemi gelmektedir. Siyer râvi ve müellifleri, senedleri uzatarak dinleyiciyi veya okuyucuyu sıkmamak ve hâdise bütünlüğünü bozmamak için toplu isnâda başvurmuşlardır.

Siyer yazıcılığı, yöntem olarak tarihsel süreç içerisinde gelişerek mükemmele doğru gitmiştir. Her âlim bir önceki âlimin öğrencisi iken, bir sonrakinin de hocası olmak gibi bir silsile oluşturulmuş, her gelen âlim bir öncekinin sistemini geliştirmiştir.
 

İlk Siyer Kaynakları ve Müellifleri isimli 640 sayfadan oluşan kitap ; Şaban Öz tarafından yazılmış ve SİYER OKULU YAYINLARI yayınevinin 01.11.2023 tarihinde yayımlanmıştır.